- proterreo
- prō-terrĕo, ŭi, ĭtum, 2, to frighten or scare away, to drive away by terror, to affright, terrify (rare but class.):
filium Proterruisti hinc,
Ter. Heaut. 3, 1, 37:aliquem adverso equo,
Verg. A. 12, 291:aliquem jaculo parmāque,
Stat. Th. 2, 645:feras ardentibus facibus,
App. M. 8, p. 208, 39; Plaut. Trin. 3, 2, 77:patriā pulsus atque proterritus,
Cic. Rep. 1, 3, 5:tu a tuis aedibus vi atque armis proterritus,
id. Caecin. 13, 37; 9, 24; 11, 31:proterritis hostibus atque in fugam conjectis,
Caes. B. G. 5, 58.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.